Το πλαίσιο ECLiP αποτελεί τη βάση για τον σχεδιασμό ενός ολοκληρωμένου συνόλου δραστηριοτήτων που καλύπτουν και επιτυγχάνουν μαθησιακούς στόχους σε διαφορετικά επίπεδα γνωστικών δεξιοτήτων όπως Κατανόησης (Comprehension), Εφαρμογής (Application), Αξιολόγησης (Checking-Critisizing), και Δημιουργίας (Creation), στο πλαίσιο διαφόρων γνωστικών αντικειμένων, με σκοπό την αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών. Το ECLiP βασίζεται στις αρχές του μοντέλου «Learning-for-Use», υιοθετεί χαρακτηριστικά από τη διερευνητική και τη συνεργατική μάθηση και υποστηρίζει για το σχεδιασμό δραστηριοτήτων μία διαδικασία η οποία αποτελείται από τρία βήματα:
- Δημιουργία κινήτρου για μάθηση (Acquiring Knowledge): H δημιουργία κινήτρου για μάθηση ή για την ανάπτυξη συγκεκριμένων γνωστικών δεξιοτήτων μπορεί να επιτευχθεί δημιουργώντας στους μαθητές την ανάγκη να μάθουν ή προκαλώντας τους την περιέργεια για το επικείμενο θέμα/έννοια. Η διαδικασία της μάθησης θεωρείται αποτελεσματικότερη όταν πραγματοποιείται μέσω δραστηριοτήτων οι οποίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον και κρίνονται σημαντικές από τους μαθητές, συνδέουν τη νέα γνώση με την προϋπάρχουσα και αναδεικνύουν ενδεχόμενες ελλείψεις των μαθητών. Επιπλέον, οι μαθητές κατανοούν και αφομοιώνουν τη νέα γνώση όταν οι ίδιοι την επιζητούν και αποσκοπούν στην απόκτησή της. Επομένως, είναι απαραίτητο στη διαδικασία της μάθησης να δημιουργούνται καταστάσεις που να αρεστές και ενδιαφέρουσες στους μαθητές, να προκαλούν την περιέργεια τους και να τους δίνουν τη δυνατότητα να εκφράσουν τις απόψεις τους.
- Οικοδόμηση της γνώσης μέσω της Διερεύνησης+Συνεργασίας (Constructing knowledge by Exploration+Collaboration): Γνωστικές δραστηριότητες όπως η παρατήρηση και η διερεύνηση καθώς και η κοινωνική αλληλεπίδραση συμβάλλουν θετικά στην οικοδόμηση της νέας γνώσης. Ο σχεδιασμός των δραστηριοτήτων, σε αυτό το βήμα, μπορεί να αξιοποιήσει χαρακτηριστικά της διερευνητικής και της συνεργατικής μάθησης δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές να ανακαλύψουν το νόημα και τις ιδιότητες μιας συγκεκριμένης έννοιας καθώς και να συζητήσουν, εκφράσουν και τεκμηριώσουν την άποψή τους και τις ενέργειές τους. Βασικό στόχο των δραστηριοτήτων θα πρέπει να αποτελεί η εκμαίευση/ανάδυση της υπάρχουσας γνώσης των μαθητών, η αναθεώρησή της σε περίπτωση εσφαλμένων αντιλήψεων και η οικοδόμηση/ ενσωμάτωση της νέας γνώσης.
- Εφαρμογή - Αναδόμηση της γνώσης (Applying-Refining knowledge): Η διαδικασία του αναστοχασμού (reflection) και της εφαρμογής (application) συμβάλει στην ανάκτηση, στη χρησιμοποίηση και στην αναδόμηση/βελτίωση της γνώσης. Οι δραστηριότητες πρέπει να διαπραγματεύονται ποικίλες και διαφορετικές περιπτώσεις μέσα από τις οποίες οι μαθητές ανακτούν τη νέα γνώση, πειραματίζονται και εξοικειώνονται με διαφορετικούς τρόπους εφαρμογής της και «συνδέουν» τη νέα γνώση με την προϋπάρχουσα. Η εμπλοκή των μαθητών σε συνεργατικές δραστηριότητες μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη του αναστοχασμού και δίνει στους μαθητές τη δυνατότητα να διερευνήσουν/αξιολογήσουν εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης των προβλημάτων και εφαρμογής της γνώσης.
Οι δραστηριότητες που σχεδιάζονται με βάση το ECLiP πρέπει να αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, να έχουν συνοχή και συνέχεια και να στοχεύουν τόσο στην απόκτηση της γνώσης (2ο Βήμα) όσο και στην εφαρμογή της (3ο Βήμα). Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτών των στόχων αποτελεί η ενεργοποίηση/αξιοποίηση της φυσικής διάθεσης των μαθητών για μάθηση (1ο Βήμα). Οι δραστηριότητες πρέπει να είναι αλληλένδετες και μπορεί να παρουσιάζουν επικαλύψεις όσον αφορά στις γνωστικές δραστηριότητες και στους στόχους του κάθε βήματος. Για παράδειγμα, η διαδικασία του αναστοχασμού μπορεί εν μέρει να πραγματοποιηθεί στο 2ο Βήμα και να ολοκληρωθεί στο 3ο Βήμα ενώ κατά τη διαδικασία της εφαρμογής της γνώσης (3ο Βήμα) μπορεί να προκληθεί κίνητρο και να «γεννηθεί» η ανάγκη για ένα νέο κύκλο δραστηριοτήτων. Η διαδικασία της διερεύνησης και της συνεργασίας μπορεί να συμβάλλει θετικά στην επίτευξη των γνωστικών στόχων του 2ου Βήματος ενώ διάφορες μορφές συνεργασίας/αλληλεπίδρασης των μαθητών μπορούν να αξιοποιηθούν στο 1ο και στο 3ο Βήμα.